جمهوری دموکراتیک سوسیالیستی سری لانکا جزیره‌ای است واقع در جنوب آسیا، اقیانوس هند و جنوب کشور هند.
واژه سریلانکا در زبان سانسکریت به معنای "جزیره باشکوه" است. در ادبیات برهمنی نام این کشور به نام "لانکا"(Lanka) و در یونان و رم باستان به نام "تاپ روبان"(Taprobane) و تاجران و دریانوردان نیز این کشور را "سیلان" و اعراب این جزیره را سراندیب یا "سراندیبیتی" می نامیدند. پرتغالی ها نیز برای این کشور نام "زیلان"(Zaylan) را برگزیدند. سرانجام این کشور در سال ۱۹۷۲میلادی به سریلانکا تغییر نام یافت.
پایتخت سیاسی آن سری جایاواردنپورا کوته و پایتخت تجاری‌اش شهر کلمبو است. پیش از سال ۱۹۷۲ به این کشور سیلان می‌گفتند.
در سریلانکا اقوام و نژاد های گوناگونی زندگی می کنند که عبارتند از:
1- نژاد سین هالی (Sinhalese)، مهمترین نژاد در سریلانکا و حدود ۷۴درصد کل جمعیت این کشور را تشکیل می دهند. سین هالی ها از اقوام مردم آریایی هستند که از شمال هند به سریلانکا مهاجرت کردند. اقوام سنی هالی بیشتر در مرکز و جنوب سریلانکا پراکنده هستند.
2- تامیلی ها (Tamils) از دیگر نژاد های مهم در سریلانکا محسوب می‌شوند و ۱۸ درصد جمعیت این کشور را در بر می گیرند. تامیل ها به دو دسته "تامیل های سیلانی"Ceylon Tamils) ) و تامیل هندی (Indian Tamils) تقسیم می شوند. اقوام تامیل که بزرگترین اقلیت نژادی در سریلانکا را تشکیل می دهند بیشتر در ایالت های شمالی و شمال شرقی ساکن هستند.
"برگر" ها((Burghers اوراسیان ها((Eurasians، چینی ها و "مالای" ها نیز یک درصد جمعیت نژادی در سریلانکا را تشکیل می دهند.
زبان سین هالی در سریلانکا زبان رایج و رسمی است اما مردم این کشور به زبان های تامیلی و انگلیسی نیز صحبت می‌کنند. زبان تامیلی که تامیل ها و مسلمانان به آن تکلم می کنند از زبان های کهن جهان است. بالغ بر۸۰میلیون نفر از تامیل ها در هند، سنگاپور، برمه، اندونزی، ویتنام و برخی کشورهای شرق آسیا به آن تکلم می کنند. زبان انگلیسی نیز با توجه به حضور انگلیسی ها در گذشته این کشور به عنوان زبان ارتباطی به رسمیت شناخته شده و کاربرد نسبتاً مهمی در سریلانکا دارد.
طبق قانون اساسی سریلانکا "بودیسم" دین رسمی این کشور است و بوداییان۷۰ درصد جمعیت این کشور را تشکیل می دهند. پیروان مذهب هندو ۱۶درصد، مسیحیان ۷ درصد و مسلمانان نیز۷ درصد کل جمعیت سریلانکا را شامل می شوند.
گوناگونی آب وهوایی در سریلانکا این کشور را به"جزیره‌ای برای تمام فصول" تبدیل کرده است. نزدیکی سریلانکا به خط استوا سبب شده است که فصول مختلف به معنی واقعی در این کشور مشاهده نشود و درجه حرارت در تمام مدت سال در این کشور تقریبا بین ۲۸تا ۳۲درجه سانتیگراد باشد. نواحی جنوب و جنوب غربی سریلانکا دارای آب وهوای گرم و مرطوب و مناطق شمالی و شرقی این جزیره گرم و خشک است. آب وهوای نواحی مرکزی سریلانکا که کوهستانی است معتدل می باشد. سریلانکا همچنین در معرض وزش دو نوع باد موسمی قرار دارد که نتیجه وزش چنین باد هایی اعتدال هوا و ریزش باران است.
سه شهر "دامبولا"، "سیگیریا" و "پولوناروا" در سریلانکا به دلیل قرار گرفتن در نزدیکی یکدیگر و نیز دارا بودن جاذبه های گردشگری باستانی به "مثلث فرهنگی" این کشور مشهور هستند. چندین مکان های باستانی در این سه شهر از سوی سازمان علمی، آموزشی و فرهنگی ملل متحد(یونسکو) به عنوان میراث جهانی اعلام شده‌اند. علاوه بر آن ها سه شهر "سین هاراجا"، "کندی" و "آنارداپورا" در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده‌اند. دامبولا، سیگیریا، پولوناروا و کندی در مرکز، آنورداپورا در شمال و سین هاراجا در جنوب سریلانکا قرار دارند.
جاذبه های گردشگری سریلانکا
کلمبو بزرگ ترین شهر و پایتخت تجاری سریلانکا است. ابن بطوطه، جهانگرد معروف، در قرن چهاردهم از جزیره سری لانکا دیدن کرده بود که با نام کلانپو از این بندر یاد کرده است. جهانگردان پرتغالی در قرن شانزدهم میلادی پا به جزیره سری لانکا گذاشتند و نیروهای هلندی در قرن هفدهم و نیروهای بریتانیایی در اواخر قرن هجدهم کلمبو را تسخیر کردند. نام «کلمبو»، نخستین بار در سال ۱۵۰۵ میلادی توسط پرتغالی‌ها مطرح شد. باور بر این است که کلمبو از نام سنتی سینهالی کولون توته (Kolon thota) به معنی درگاه رود کلانی ریشه گرفته است. همچنین به نظر می رسد که این واژه از نام سینهالی کولا-آمبا-توته (Kola-amba-thota) به معنی «بندری از درختان پربرگ انبه» باشد. این شهر در کرانه ی غربی جزیره و نزدیک شهر سری جایاواردنپورا کوته، پایتخت سیاسی سری لانکا جای دارد. کلمبو شهری شلوغ و پرجنب و جوش با آمیزه‌ای از زندگی مدرن و بناها و ویرانه‌های استعماری است. جمعیت کلمبو بر اساس آمار سال ۲۰۰۱، برابر با ۶۴۲٬۱۶۳ نفر و با احتساب حومه 2,234,000 نفر بوده است. کلمبو شهری چند قومی و چند فرهنگی است. همچنین اجتماعات کوچکی از تبار چینی‌ها، پرتغالی‌ها، هلندی‌ها، مالایی‌ها و هندی‌ها و علاوه بر آن تعداد زیادی از مهاجران اروپایی نیز در این شهر زندگی می کنند. این شهر بیش از 2000 سال پیش، برای تاجران رومی، چینی و عربی شناخته شده بود. از سال 1980 به بعد، کلمبو دیگر پایتخت سریلانکا نیست.
شهر تاریخی دامبولا به خاطر قرار گرفتن معابد قدیمی و معبد طلایی بودا در آن همواره مورد توجه گردشگران بوده است. در صخره دامبولا پنج معبد غار مانند که نخستین آن در قرن اول میلادی ساخته شده است وجود دارد. در این معابد ۱۵۷مجسمه بودا و تعدادی از پادشاهان سریلانکا نگهداری می‌شود. علاوه بر آن تصاویر و نقاشی هایی در این معابد وجود دارد که زندگی بودا و بخشی از تاریخ سریلانکا را روایت می کنند. بلندترین مجسمه بودا به ارتفاع ۳۰متر نیز در این شهر قرار دارد. معبد طلایی دامبولا واقع در منطقه ماتال، مکانی زیارتی و بسیار مقدسی است که در مدت ۲۲قرنی که از احداث آن می گذرد، همواره مورد احترام مردم این کشور بوده است. بدلیل ویژگی منحصر به فرد این معبد تاریخی و قدمت چند هزار ساله آن یونسکو این معبد را در سال ۱۹۹۱میلادی در فهرست میراث جهانی خود قرار داد. شهر دامبولا آخرین پایتخت سریلانکا پیش ازآنکه این کشور به دست انگلیسی ها در سال ۱۸۱۵میلادی تصرف شود، بوده است. این شهر دارای باغ های بسیار زیبایی است که محصولات نظیر لیمو، فلفل، دارچین و ادویه‌جات معطر در آن کشت می شود.
شهر سیگیریا در ۱۷۳کیلومتری کلمبو پایتخت سریلانکا واقع شده است. در شهر سیگیریا قله رویایی "کوه شیر"(Lion Rock) با ۲۰۰متر ارتفاع قرار دارد. بر روی این قله، قلعه نظامی در زمینی به مساحت یک هزار متر ساخته شده است که برای رسیدن به آن باید ۱۲۰۰پله طی شود. این قلعه نظامی در قرن پنجم میلادی توسط پادشاهی به نام "کاسب" و برای مقابله با متجاوزان ساخته شده است. وجود استراحتگاه ها و نقاشی های به تصویر در آمده در برخی نقاط کوه سیگیریا، استخر بزرگ بر روی قله و باغ های سرسبز و زیبا از دیگر نقاط جالب توجه در این مکان باستانی برشمرده می شوند. هنرنمایی معمار طبیعت نیز به جذابیت های سیگیرا افزوده به این نحوه که در اطراف آن چندین تخته سنگ عظیم به شکل فیل (Elephant Rock) و یک تخته سنگ نیز مانند مار کبرا(Cobra Rock) نظر گردشگران را به خود جلب می کند.
